China Blog 1 – Chengdu Railway Port       

Dinsdag 28 februari

Een belangrijk knooppunt op de spoorlijn van China naar Europa is Chengdu. Buiten Chendu, in Qingbaijiang, is een groot nieuw logistiek park uit de grond gestampt, met daarin twee belangrijke spoorterminals. Dit is allemaal onderdeel van de Chengdu – Europe+ strategie, die door president Xi Jinping zelf is gelanceerd. Het programma wordt ook veel aangeduid met One Belt-One Road of Yi Dai, Yi Lu in het Chinees. Wij waren op bezoek in het demo-center van de International Railway Port Development Zone en spreken ook iemand van de Chengdu Railway Port.

Het bijzondere van de locatie in Chengdu is dat het een van de eerste binnenlandse free trade areas is. Die free trade areas bestaan wel in de zeehavens, maar in het binnenland is dit pas een recente ontwikkeling. Door dit gebied ook als douanegebied in te richten kan het vervoer van en naar China efficiënter plaatsvinden omdat de grensovergang niet meer tot groot oponthoud leidt.

In feite maakt de spoorverbinding gebruik van minstens drie spoorroutes van China naar Europa en het Midden-Oosten: een via Beijing en Siberië naar Europa, een via Kazachstan en Rusland, en een via een zuidelijke route door een heel aantal centraal-Aziatische republieken en Turkije. Aangezien Rusland een andere spoorbreedte heeft dan China en Europa, moet de lading op een aantal routes op zijn minst twee keer overgeslagen worden op een nieuwe trein. Dus de lading die in Europa aankomt is wel Chinees, maar de trein niet. Die komt gewoon uit Polen.

Polen is het eerste aanlandingspunt in Europa voor de routes door Rusland. De trein komt aan in Lodz, wat de Chinezen niet goed uit kunnen spreken. Zij zeggen Roz. Van daaruit kan de lading alle kanten op. Een van de uiteindelijke bestemmingen is Tilburg in Nederland. De lading kan ook naar Duisburg, Rotterdam of Londen. Het spoorbedrijf heeft nog een overslaglocatie in Neurenberg in Duitsland van waaruit de lading verder kan over de weg.

De grote groei van het treinverkeer in de laatste paar jaar betekent dat de scepsis over deze landverbinding wel geluwd is. Het lijkt erop dat de Chinezen na jaren van investeren nu een solide alternatief beginnen te krijgen voor de zeeroutes, die veel langer duren. De spoorroute is nog wel duurder dan het zeevervoer, maar toch stukken goedkoper dan vliegen, en dat was voor lading vanuit het westen van China vaak de enige betrouwbare optie.

Wat vanuit het Chinese perspectief nog een probleem is, is de logistiek aan de Europese kant. Het vervoer van de lading naar de uiteindelijke klant in Europa (de last mile) is relatief duur, en er is weinig lading van Europa naar China.

Dit is dus een aanknopingspunt voor gezamenlijk onderzoek.  We stellen de vraag hoe de sales van de spoorverbinding in Europa geregeld is, en hoe de inkoop van het last mile truck vervoer gedaan wordt. Men blijft ons het antwoord schuldig, maar dit zijn interessante vragen waar onze HBO-studenten prima mee uit de voeten kunnen.

Een belangrijke samenwerkingspartner voor de spoorbedrijven is de South Western Jiaotong University. Daar zijn door Neso al wat contacten mee gelegd op maandag. Hier begint zich dus een clustertje af te tekenen dat een mooi ankerpunt kan zijn voor een living lab rondom de spoorlijn China – Europa.